Kun je in één blog meer dan vijfentwintig drijfveren, fouten, drogredeneringen, mechanismen en retoriek kwijt die cameratoezicht tot het succes maken wat het altijd zal blijven? Oordeelt u zelf.
Cameratoezicht werkt! Altijd! Door overfocussering op positieve effecten en succesverhalen werden (on)gewenste neveneffecten en mislukkingen altijd al met de mantel der liefde bedekt. Of gewoon verzwegen. Het is immers gemakkelijker een halve waarheid dan een halve leugen te vertellen. En er kan steeds meer, dus doen we steeds meer. Nut en noodzaak zijn irrelevant, want we hebben grootse doelen. “Deze camera’s bestrijden het wereldwijde terrorisme.” Wie daartegen is, is zelf een terrorist!
Wanneer security door commerciële bedrijven wordt ontwikkeld, ligt winstmaximalisatie op de loer
We cultiveren angst, omdat dat een niet te onderschatten hefboom is om cameratoezicht van de grond te krijgen of uit te breiden. En de media werken daar graag aan mee. Meer toezicht is dan ook altijd de beste oplossing. Dat klopt, want deze maatregelen zijn normaal omdat “een heleboel landen dat doen”, zo sprak zei de minister van Justitie. Dat is een drogredenering (Tu quoque of ‘jij bak’) van wel de simpelste soort. En we gingen kentekenherkenning natuurlijk nóóit voor andere doelen gebruiken, zo oreerde de KLPD in 1995 over de toen net ingevoerde kentekencamera’s. Tsja… wanneer security door commerciële bedrijven wordt ontwikkeld, ligt winstmaximalisatie altijd op de loer.
Inmiddels weten we alles van iedereen, en dat wordt door de voorstanders gekoesterd als ‘goed’ en dus als carte blanche om steeds meer maatregelen te kunnen nemen. Want het is nooit veilig genoeg. En we gaan al helemaal niet evalueren volgens wetenschappelijk geaccepteerde methodes. Kom nou… Veel security-onderzoek is sowieso van WC-eend kwaliteit, want het is commercieel, vertrouwelijk, confidentieel, politiek, slecht uitgevoerd of zelfs geheim.
Veel security-onderzoek is van WC-eend kwaliteit
Cameratoezicht is ook altijd weinig kwantitatief geweest. Hoe vager de doelen en resultaten, hoe meer ruimte om je eruit te draaien als het niet werkt. En het liefst tellen we appels, peren, paarden en camera’s bij elkaar op tot we op ‘42’ uitkomen.
Door systeemintegratie raken camerasystemen ook steeds meer geïntegreerd in andere systemen en genetwerkt waardoor doel, gebruik, proportionaliteit en subsidiariteit niet meer te (onder)scheiden zijn. Elke camera is nu een potentieel opsporingsinstrument. Maar eigenlijk willen we gewoon een tijdmachine, want cameratoezicht blijft altijd die leuke tool om ‘achteraf duidelijkheid te geven’.
Voor voorspelling is nog veel meer data nodig
De typische tekortkoming van security was altijd al dat het zich vooral toelegde op de bestrijding van symptomen, waardoor het onderliggende probleem nooit opgelost werd. Daarom komt er steeds meer identificatie, en dus ook meer mogelijkheden om ermee te frauderen. En om dat tegen te gaan is uiteraard meer (camera)toezicht noodzakelijk. Want dat werkt.
Maar de heilige graal is natuurlijk preventie en voorspelling. Voor preventie is veel data nodig. Voor voorspelling nog veel meer data… En camera’s gaan dat leveren. Wedden?
> Lees meer blogs van Civis Sollicitus
> Download hier de whitepaper Cameratoezicht – De impact van deep learning