Deregulering bedreigt brandveiligheid Minder overheid en minder administratieve lasten: dat is onmiskenbaar de trend. Met als achterliggende gedachte dat bedrijven zelf meer verantwoordelijkheid moeten nemen. De regelgeving is in beweging.
Een aantal veranderingen kennen we al. Zo hoeft de brandblusser in plaats van jaarlijks nog maar eenmaal per twee jaar gekeurd te worden. Volgens Vebon komt dat de brandveiligheid niet ten goede. Maar er staat meer op stapel. Op 1 januari 2012 wordt het nieuwe Bouwbesluit van kracht. In het voorgenomen besluit, waarvan de tekst op z'n vroegst officieel in juli 2011 gepubliceerd wordt, staat een voor de hele brandveiligheidsketen vergaande vorm van deregulering. De verplichte doormelding naar de meldkamer van de brandweer komt voor circa 65 procent te vervallen, onder meer voor hotels. Krijgen hoteleigenaren en andere gebouwbeheerders nu slapeloze nachten? Zo ver zal het niet komen, maar ze zullen zich hier niet prettig bij voelen. Uiteraard willen ze dat de brandveiligheid in hun pand gegarandeerd is, maar het is onduidelijk aan welke eisen ze straks moeten voldoen. Dat geeft onzekerheid. Wie is er verantwoordelijk, en dus aansprakelijk, als er iets misgaat?
Met name de brandweer ziet de verplichte doormelding naar de meerderheid van de gebouwen in ons land liever vervallen. Begrijpelijk, want loos alarm opvolgen doet een zwaar beroep op de toch al onder druk staande capaciteit van de brandweerkorpsen. Alleen jammer dat er niet wordt gekeken naar andere oplossingen. Neem de vertraagde doormelding, die een groot deel van de loosalarmmeldingen elimineert.
Ook ontstaan veel gevallen van vals alarm door foutief beheer van de brandmeldinstallatie. Er zijn zelfs brandweerkorpsen die ondernemers die vaak ‘over de schreef gaan', de rekening presenteren voor het zinloos uitrijden van hun wagens en mensen. Ik vraag me af of dat een goede beslissing is.
Vanwege de onbekendheid met de maatregel ziet het er voorlopig niet naar uit dat deze van tafel gaat. Zodoende bestaat de kans dat bedrijven op onverantwoorde wijze gaan bezuinigen en dat de aandacht voor veiligheidsrisico's verslapt. Aan de ene kant zullen ze hun administratieve lasten omlaag zien gaan, aan de andere kant zijn ze mogelijk toch duurder uit.
Er zijn minder regels, maar meer risico's en dus gaan verzekeraars hogere premies vragen of aanvullende eisen stellen. Allemaal omdat onduidelijk is aan welke standaard gebouwbeheerders moeten voldoen. Lastenverlichting juich ik toe en niemand zit op een teveel aan regels te wachten. Maar de overheid kan niet zomaar iets weghalen zonder een alternatief te bieden.
De hele keten zou zich dit aan moeten trekken: beveiligingsbedrijven, brandweer, verzekeraars, certificerende en inspectie-instellingen. En niet in de laatste plaats ondernemers en bestuurders. Laten we ketenbreed werken aan een gemeenschappelijke standaard voor brandveiligheid als alternatief voor de wegvallende regelgeving. Ik wil hiervoor graag mijn hand naar iedereen uitsteken.
Overleg is cruciaal, het is de hoogste tijd om bruggen te bouwen. Zaak is vooral dat geen enkele schakel in de keten op eigen houtje opereert. Daar zit de eindgebruiker niet op te wachten. Nu kan de conclusie alleen maar zijn dat deregulering tot een vacuüm leidt.
Michel Goderie
voorzitter van de sectie Brandbeveiliging van de Vereniging van Beveiligingsondernemingen in Nederland
(Vebon) en werkzaam bij Siemens Building Technologies