BYOD: goed voor de zaak? BYOD: goed voor de zaak?
Als werkgever lijk je er niet aan te kunnen ontkomen: steeds meer werknemers vragen of ze eigen apparatuur mogen gebruiken. We noemen dit verschijnsel 'Bring Your Own Device', ofwel: BYOD.
Voor de werknemer zijn de redenen uiteenlopend: hij heeft het apparaat toch al in zijn bezit, hij vindt zijn eigen apparaat prettiger werken, hij kan er meer mee dan met de apparatuur van de zaak, de werkgever heeft het gelikte apparaat van fabrikant X dat hij wil gebruiken niet in het assortiment, het is zijn eigen apparaat dus hij kan er op installeren wat hij wil, enzovoort.
Werknemers die zelf voor hun middelen zorgen, op eigen kosten: wat kan een werkgever zich nog meer wensen? Geen torenhoge aanschafkosten meer voor smartphones, tablets, of laptops. Spullen die snel verouderd zijn, snel afgeschreven moeten worden, en snel aan vervanging toe zijn. Want zeg nu eerlijk, kun je je mobiele medewerker nog opzadelen met een 'oude' iPhone 3GS? Bepaald geen goede uitstraling naar de buitenwereld toch? Daarnaast koestert de medewerker zijn eigen bezittingen en dus is de kans op verlies veel lager. En hij zal de zaken die hij gebruikt in een optimale conditie houden, toch? Niets dan voordelen! Doen dus! Of toch maar niet?
Zoals bij alles kan het geen kwaad om even goed stil te staan bij de keerzijde van BYOD. Immers, ieder voordeel heeft zijn nadeel. Zo ook BYOD. En die nadelen zijn niet kinderachtig.
Wat doe je bijvoorbeeld als de tablet van de medewerker boordevol staat met gegevens en documenten van de zaak en je onenigheid met hem krijgt? Het apparaat vorderen gaat niet, want het is niet jouw bezit. Je kunt vriendelijk vragen om de data te verwijderen, maar controleren of dit ook echt is gebeurd, hoe doe je dat? Welke informatie van de zaak komt er überhaupt op de apparatuur van de medewerker terecht?
De eigen laptop zal vast ook wel eens door de partner, de kinderen en mogelijk zelfs vrienden worden geleend en gebruikt. Hoe gebeurt dat? Onder hetzelfde account? Worden wachtwoorden gedeeld? Welke informatie krijgt de andere gebruiker onder ogen?
Bij het toestaan zul je een minimale beveiliging eisen en deze wellicht willen afdwingen. De eigenaar moet dus toestaan dat je zaken op zijn apparaat installeert en configureert zonder dat dit terug te draaien of te wijzigen is. Gaat de medewerker hiermee akkoord? Ziet hij het zitten dat hij voortaan een pincode moet intoetsen om zijn smartphone te gebruiken? Wat als hij het niet ziet zitten?
En als het niet werkt, wat dan? Vervelend als het gebruik ondertussen bedrijfskritisch blijkt te zijn. Hoeveel tijd gaan je ICT'ers er aan spenderen om het überhaupt aan de praat te krijgen? En zo is er nog een aantal zaken die ik te berde kan brengen …
Het is dus raadzaam om ook bij het vraagstuk van BYOD het oude gezegde 'bezint eer gij begint' te eerbiedigen. En ja, je zult ook een middenweg moeten zien te vinden. Want het totaal verbieden van het gebruik van eigen apparatuur is niet gepast in ons tijdperk van Het Nieuwe Werken. Dan maar alles toestaan is ook niet wat je wilt. Waar die middenweg ligt, zal verschillen per situatie en per organisatie.
BYOD lijkt onvermijdelijk. De vraag komt er aan, morgen staat je medewerker bij je op de stoep. Bereidt het antwoord dus maar alvast voor en zet er wat over op papier. Alleen zo laten de risico's die er mee gemoeid zijn zich beteugelen. Ik wens je veel wijsheid.
Rein de Vries, mede-oprichter en senior consultant LBVD