Met verbazing heb ik gekeken naar de driedelige Netflix-documentaire Trainwreck: Woodstock ’99. Met de indrukwekkende beelden van het gelijknamige peace & music-festival dat in 1969 werd gehouden in de Amerikaanse plaats Bethel op mijn netvlies, ging ik er eens goed voor zitten.
Het festival in 1969 verwees naar de verderop gelegen plaats Woodstock, bekend vanwege de hippiecultuur. De organisatie verwachtte 200.000 bezoekers maar er kwamen er meer dan 400.000 onder wie velen zonder kaartje. De toen 24-jarige (onlangs overleden) organisator Michael Lang reed op zijn Triumph Bonneville rond op het terrein en zag dat het organisatorisch uit de hand liep. Niet-betalenden duwden hekken omver en zo werd het voor hen een ‘gratis’ concert.
Woodstock 1999 spande qua misorganisatie de kroon
Opvallend was dat er, vermoedelijk door het forse gebruik van alcohol en drugs, nauwelijks sprake was van geweld. Door onvoldoende voorzieningen als voedsel en sanitair riepen de autoriteiten echter wel de noodtoestand uit. Het liep met een sisser af en het evenement werd legendarisch. In 1979, 1989, 1994, 1999 en 2009 werden opnieuw festivals onder de naam Woodstock gehouden. Geen van deze festivals verliep vlekkeloos. Maar 1999 spande qua misorganisatie de kroon.
Schokkende beelden
De docu Trainwreck: Woodstock ’99 zoomt in op de chaos (in een recensie van de Volkskrant ‘oorlogsgebied’ genoemd). Michael Lang en medeorganisatoren bagatelliseerden de vechtpartijen, plunderingen, vernielingen en brandstichtingen. De beelden zijn schokkend. Vele minderjarigen gebruikten blijkbaar gemakkelijk verkrijgbare verdovende middelen en alcohol, met als mogelijke bijwerking dat ook verkrachtingen plaats hadden. Catering en sanitaire voorzieningen waren uitbesteed. Veiligheid voor de bezoekers was ver te zoeken. Te jonge bewakers werden aangesteld in ruil voor een gratis kaartje. En dan nog de hoge prijzen: een flesje water kostte 4 dollar. De ontevredenheid groeide.
Bij de meeste festivals loopt het wel gesmeerd. Zo werd Lowlands met zo’n 60.000 bezoekers gehouden zonder noemenswaardige incidenten. Op het festivalterrein was een fles water verkrijgbaar die je kon bijvullen (dop werd weggegooid…). Dit leidde, gecombineerd met de kleine glazen bier (3,30 euro!) en een hapje bami (15 euro!) niet tot ‘oorlogsgebied’. Bij Pinkpop deelde Waterleiding Maatschappij Limburg gratis drinkwater uit op het festivalterrein. Chapeau!
Eventmanagement is duidelijk een vak apart. Voorwaarden voor een geslaagd festival: goed georganiseerde beveiliging met voldoende opgeleide en getrainde securitymedewerkers, een draaiboek, een noodplan en normale prijzen. Dan bevestig je vreedzame bezoekers in hun festivalplezier.
Marcel van Duijn, Hoofdredacteur
redactie@securitymanagement.nl
Meer blogs van Marcel van Duijn:
tel.: 030-4100677.
Volg Security Management op LinkedIn