Jaspar had ooit een groot IT-bedrijf maar tegenwoordig jaagt hij op delinquenten. Van een afstand, dat wel. Een swipe is dichtbij genoeg. Van daaruit houdt hij op eigen initiatief de samenleving in de gaten.
Het Internet was al aan Jaspar bekend lang voordat het een naam kreeg. En daar heeft hij vroeg op ingespeeld. Nu komt alles op een centrale plaats binnen. Daar werkt een geavanceerd systeem aan de analyse. Zodra er een seintje van iets afwijkends binnenkomt, bekijkt hij de informatie. En als het interessant genoeg is, geeft hij het door aan de organisatie die daar dan iets mee moet doen. En als ze dat niet doen maakt hij dat wereldkundig. Naming and shaming heet dat. En dat werkt uitstekend.
>> Lees ook Civis Sollicitus: Big Data? Big nadelen!
>> Lees ook Civis Sollicitus: Controlesamenleving
Het is altijd prijs, want in een samenleving gebeurt altijd van alles dat niet door de beugel kan. Als je maar goed genoeg zoekt. Asociaal gedrag, godslastering, dronkenschap, voyeurs, onaangepasten… zijn systemen leggen alles haarscherp vast. Wie niet vervolgd wordt, nagelt hij zelf aan de digitale schandpaal. Alles wat overblijft wordt verkocht aan de amusementsindustrie.
Systeem van systemen
Zijn systemen zijn aan vele andere systemen gekoppeld: het is een systeem van systemen. Hij gebruikt alle informatie die iedereen over zichzelf openbaar heeft gemaakt, of onbewust heeft prijsgeven. En dat is veel. Gezichten, namen, adressen, telefoonnummers, vriendenkring, agenda’s, consumptiepatronen, reisgegevens… De mogelijkheden zijn ongekend. Mensen zijn gewoontedieren. Jaspar kan ze vaak beter voorspellen dan zij zichzelf. En de mensen die niet identificeerbaar zijn, worden extra gevolgd. Want die zijn het meest interessant. Wat hebben die te verbergen?
Dat mensen zich bespied voelen is goed, vindt Jaspar. Dat bevordert de discipline. Mensen zonder toezicht gedragen zich als een kudde zonder herder: chaotisch en onvoorspelbaar. Het bevorderen van gewenst gedrag mag best wel wat privacy kosten, vindt hij. En hij is al aardig op weg.
Onderdanen
Jaspar voelt zich een alziende god. Maar hij en zijn systemen moeten wel onzichtbaar blijven, want anders verliest hij zijn macht. Hij weet inmiddels meer over zijn onderdanen dan zij over zichzelf weten. Hij voorziet in hun veiligheid, voorspelt hun behoeften, waarborgt hun genoegens, dirigeert hun inspanningen. Maar zou hij hun eigenlijk niet de moeite van het denken en de pijn van het leven weg moeten nemen?
Fijne kerstdagen.