Sorry, het zijn mijn vakgenoten, maar allemachtig, wat kunnen journalisten toch overdrijven. Neem de deurbelcamera. Daar zijn er 1,2 miljoen van. Goede zaak denk ik dan. Van de politie hoor ik dat ze te weinig mensen hebben. Mooi dat de techniek een handje helpt bij de beveiliging van onze omgeving.
Maar nee dus. Het is verschrikkelijk al dat digitale toezicht, lees ik. Er is een ‘hausse aan privacyklachten’, lees ik in de Volkskrant. RTL rept van een ‘golf aan klachten’. Hoeveel? Meer dan duizend telefoontjes per jaar naar de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). Is het dus duizend keer radicaal misgegaan? Welnee, het gaat om ‘bezorgde burgers die vermoeden dat een camera in de buurt meer filmt dan volgens de privacywetgeving is toegestaan’. RTL citeert een AP-woordvoerder: “Bij de meeste meldingen kunnen mensen er onderling uitkomen. Bijvoorbeeld door de camera anders in te stellen, zodat die wel aan de eisen voldoet.” Niks aan de hand dus. “Fijn dat we het hebben opgelost. Prettige dag, buurman.”
Van die duizend klachten blijven er dus maximaal vijfhonderd over. Op 1,2 miljoen camera’s en 18 miljoen Nederlanders! En er is dus slechts ‘een vermoeden’ van een onbedoelde wetsovertreding bij de eigenaar van de camera. Hoe erg is die ‘regen aan klachten’ dus? Per jaar zijn er minder dan veertig rechtszaken.
Maar eh…, over rechtszaken gesproken. Tussen 2020 en 2023 waren er niet minder dat 5500 rechtszaken waarbij bewijs verkregen van camera’s een rol speelde. Dat is andere koek: 5500, dát lijkt me pas echt een hausse aan rechtszaken en een regen aan mogelijke veroordelingen. Daar zie je dus geen krantenkoppen over.
Mooi dat de techniek een handje helpt bij de beveiliging
Ik heb intussen overwogen om mezelf bij de politie aan te geven. Ik woon in een bovenhuis in de binnenstad van Utrecht. Daar lopen nogal wat stadgenoten rond die mijn leefgewoonten (geen alcohol, op tijd naar bed) niet opvolgen en op onzalige tijden langs mijn deur lopen. Het zou zomaar kunnen dat de afstelling van die camera in strijd is met de wet. Maar heb ik ooit de aanvechting gehad om die beelden terug te kijken? Nee, natuurlijk niet. Ik kan me wél voorstellen dat als er voor mijn deur iets akeligs gebeurt, de politie aanbelt met het verzoek om de beelden te bekijken. “Natuurlijk agent, komt u binnen. Kopje koffie?” De politie doet dat steeds vaker. En gelijk hebben ze. Ik kijk wel eens naar het tv-programma Opsporing verzocht. Dat zou al lang niet meer bestaan zonder alle beelden van betaalautomaten, beveiliging in winkels en banken en die talrijke particuliere dashcams en deurbelcamera’s. Weet u wie er last hebben van al die camera’s? Inderdaad, criminelen. Fijn zo!
Ik wacht vergeefs op dit nieuwsbericht: ‘Bewakings- camera’s maken het leven voor ons allemaal veiliger, maar niet voor criminelen’.
Charles Groenhuijsen is journalist en werkte onder meer voor de NOS als correspondent, nieuwslezer en presentator. Sinds begin 2020 is hij presentator van talkshow Op1.
Reacties, suggesties? Graag!
charlesgroenhuijsen@gmail.com
Lees meer blogs van Charles Groenhuijsen
Volg Security Management op LinkedIn
